Destijds gebooren nog als mensenkind in een brandende wereld, het naderende einde van de cassetteband "era" de "er moet nu toch iets veranderen" gedachtes bloeiden op. Tegen die tijd was het meeste wild als geschoten. En zij, tenzij zij de kogel niet ontweeken hadden verstopten zich diep in de bossen waar geen mens zich alleen durfde te wagen. Een soort, "natuurlijke retraite" zo zou je het kunnen noemen. Maar de verbintenis van dit tafereel met onzekerheid angst en onderdrukking komt akelig dichtbij. Diezelfde onzekerheid angst en onderdrukking vindt u tot op heden nog terug in onze maatschappij. 

Als creatief schrijver bekijk ik de tekst als de weerspiegeling in het water. Als de lezer en de schrijver, welke ik met subtiliteit aan elkaar voorstel. Wie ben jij? Dit ben ik. Samen grijpen wij elk een riem en varen rechtuit op in een harmonieus ritme. 

Als het warme eten, en hoe snel dat afkoelt in een tochtige kamer. 

Ik beeld mijzelf en schaap een eigen een geest. ik zie geen kwaad ik ben niet bang ik verlies ook welliswaar geen controle

Maar gaarne haal ik het water door een zeef 

Welkom 

In mijn zuiverste wereld. 

Emiel Heilig